Artystka wizualna Kamila Szejnoch jest znana przede wszystkim dzięki swoim interwencjom w przestrzeni publicznej. Jak sama określa, pochłania ją historia miejsc, ich symbolika i stojąca za nią ideologia. Jej działania mają na celu zmianę znaczenia i funkcji przestrzeni, lub znajdującego się w niej obiektu. Jeden z jej projektów Karuzela zjeżdżalnia huśtawka (2008) sugerował zmianę funkcji martwych, jak się wydaje, pomników polsko-radzieckiego braterstwa broni w Warszawie. Podczas jednej z interwencji Szejnoch zmieniła Pomnik Kościuszkowców w huśtawkę. Akcja była nie tylko sposobem na przepisanie jego znaczeń i kryjącej się za nim historii, lecz również próbą potraktowania go jako obiektu nieartystycznego, zwyczajnej metalowej konstrukcji, która może zostać wykorzystana w trakcie wspólnej zabawy. Poprzez przewrotną aktywizację swoich kompetencji artystka paradoksalnie pozbawia pomniki statusu martyrologicznych upamiętnień i dzieł sztuki, robiąc z nich ludyczny użytek. Tym samym Szejnoch, działając w przestrzeni poza-muzealnej, realizuje Duchampowską koncepcję zwróconego obiektu znalezionego, niweluje wyniosłość monumentów (patrz: gmachy pojęciowe) na rzecz odzyskania ich wartości użytkowej. Tym samym jednak wystawia się na pewne ryzyko, ponieważ status monumentów jest unormowany prawnie i nawet niewinne transgresje spotykają się z reakcją stróżów porządku. Czego przykładem w przypadku Huśtawki była szybka interwencja policji.
ROBIĄC UŻYTEK. ŻYCIE W CZASACH POSTARTYSTYCZNYCH
SKŁADA SIĘ
Z WYSTAWY
ORAZ
PROGRAMU PUBLICZNEGO,
W KTÓRYCH BIERZE UDZIAŁ PONAD STU
UCZESTNIKÓW
Kamila Szejnoch
Kamila Szejnoch, Karuzela zjeżdżalnia huśtawka, 2008, dzięki uprzejmości Kamili Szejnoch