Praktyka szwajcarskiej artystki Anji Rüegsegger jest przykładem konsekwentnego stosowania kompetencji artystycznych w celu wypracowania miejskich technik przetrwania. Aktywizuje ona artystyczną zdolność do podważania powszechnie przyjętych przekonań i przyzwyczajeń, zadając fundamentalne pytanie o możliwość przeżycia poza społeczeństwem konsumpcyjnym. Bierze sprawy w swoje ręce i w skali 1:1 wypracowuje sposoby życia, których zadaniem jest minimalizowanie konsumpcji energii i towarów oraz uniezależnienie się od systemów ich dystrybucji. Artystka uczy się ich poprzez robienie użytku z sieci wymiany informacji, które funkcjonują w środowiskach działających na styku pola sztuki i miejskiego survivalu. Swoją technikę doskonali, wykorzystując systemy wsparcia zapewniane przez pole sztuki (patrz: habitat sztuki), takie, jak chociażby A-I-R Laboratory CSW Zamek Ujazdowski, na zaproszenie którego była w Warszawie. Rüegsegger traktuje je niczym odskocznię od swoich eksperymentów z podwójną ontologią (patrz: skala 1:1) miejskiego przeżycia, bakteriami do kompostowania czy urządzeniami łączącymi funkcję pieca do pizzy i podgrzewacza wody. Kompetencje artystyczne i techniki miejskiego przetrwania wykorzystuje w walce o przestrzeń wspólną i prawo do miasta, wchodząc w twórcze sojusze z kolektywami miejskich aktywistów, które funkcjonują poza habitatem sztuki i często zajmują wobec niego pozycję krytyczną. Prezentowane na wystawie raporty są związane z działaniami podejmowanymi przez artystkę na terenie ogródków działkowych przy ulicy Bartyckiej, stworzone we współpracy z kolektywem ROD, który „odzyskuje ziemię z obiegu kapitalistycznego, poprzez zajęcie i zagospodarowanie terenu ogrodów działkowych, którym grozi zniszczenie przez deweloperów i spółki budowlane” (za: Reclaim the Fields, reclaimthefieldspl.noblogs.org).