Salvage Art Institute (Instytut Sztuki Odzyskanej, w skrócie SAI) powstał w Nowym Jorku w 2009 roku z inicjatywy polskiej artystki Elki Krajewskiej. Instytut zajmuje się „byłymi dziełami sztuki” – obiektami, które ze względu na orzeczenie przez agencję ubezpieczeniową „szkody całkowitej” (na skutek uszkodzenia dzieła), zostają „anulowane” i wycofane z obiegu rynkowego oraz instytucjonalnego (patrz: współczynnik widzialności). Byłe dzieła sztuki wypełniają rozrzucone po całym świecie magazyny agencji ubezpieczeniowych (w niektórych krajach, tak jak w Polsce, są najczęściej komisyjnie niszczone). SAI, współpracując m.in. z Uniwersytetem Columbia w Nowym Jorku, rozważa prawne, intelektualne i ekonomiczne konsekwencje unieważnienia dzieła sztuki: w jakich okolicznościach niektóre z tych obiektów opuszczają magazyny i powracają na rynek, jaki jest stosunek artystów do ich anulowanych prac, czy takie dzieło może z prawnego punktu widzenia „powrócić do życia”? (patrz: współczynnik sztuki). Działalność SAI została spopularyzowana poprzez powieść Bena Lernera 10:04 (2014), gdzie organizacja ta występuje pod nazwą Institute for Totaled Art (Instytut Sztuki Zezłomowanej). Na wystawie prezentowane są wybrane byłe dzieła sztuki z kolekcji SAI, m.in. SAI 0044L (były dyptyk Wilhelma Sasnala). Zainicjowany został proces pozyskiwania kolejnych obiektów z udziałem agencji ubezpieczeniowych działających na terenie Polski.
ROBIĄC UŻYTEK. ŻYCIE W CZASACH POSTARTYSTYCZNYCH
SKŁADA SIĘ
Z WYSTAWY
ORAZ
PROGRAMU PUBLICZNEGO,
W KTÓRYCH BIERZE UDZIAŁ PONAD STU
UCZESTNIKÓW
Salvage Art Institute
SAI 0016: materiały: olej, płótno, drewno; szkoda całkowita: marzec 2010 r.; rok powstania: 1850, autor: Alexandre Dubuisson; tytuł: La Moisson, dzięki uprzejmości Salvage Art Institute.