Ruch Odrodzenia Żydowskiego w Polsce został powołany do życia przez izraelską artystkę Yael Bartanę na kanwie filmowej „polsko-żydowskiej trylogii”, w skład której wchodzą prace: „Mary Koszmary” (2007), „Mur i wieża” (2009) i „Zamach” (2011). Filmy te są zestawem „ćwiczeń z politycznej wyobraźni”, opowieścią o ruchu stawiającym sobie za cel powrót ponad trzech milionów Żydów do ojczyzny ich przodków. W projekcie Bartany splatają się wątki dotyczące izraelskiego ruchu osadniczego, syjonistycznych marzeń, antysemityzmu, Holokaustu i palestyńskiego prawa do ziemi.
Od początku integralną częścią projektu Bartany było stworzenie fundamentów realnego ruchu społeczno-politycznego (patrz: skala 1:1). Ruch Odrodzenia Żydowskiego w Polsce jako idea jest formą psychoterapii grupowej, podczas której budzone są i wywlekane na światło dzienne demony narodowe. Abstrahując od złożonego obrazu stosunków polsko-żydowskich, jest to uniwersalna opowieść o gotowości na przyjęcie obcego i problemie integracji kulturalnej w niestabilnym świecie w czasach politycznych i ekonomicznych turbulencji. Bartana bada reakcje na powrót „dawno niewidzianego sąsiada” i wskrzesza zapominany motyw alternatywnych lokalizacji państwa Izrael (jak np. Uganda), rozważanych niegdyś przez syjonistów.