Działający od wielu lat w rodzinnej wsi Kurówko Daniel Rycharski, dał się poznać szerokiej publiczności jako artysta wizualny podejmujący wiele społecznie istotnych problemów. Zajmuje się m.in. znaczeniem wspólnoty oraz relacją pomiędzy konserwatywną tożsamością i nowoczesnością. Adresowane do lokalnych mieszkańców projekty „wiejskiego street artu” czy cykliczne wystawy w Galerii Kapliczka, są okazją do badania procesu przemian społeczności wiejskiej (patrz: kompetencje artystyczne).
Stworzony w 2015 roku Pomnik Chłopa pomyślany został jako narzędzie do poznania społecznej historii wsi, jednocześnie wykorzystując środowisko wiejskie jako swój naturalny habitat. Projekt powstawał przy aktywnym współudziale wielu osób zaangażowanych w życie Kurówka oraz przy wsparciu etnografów i antropologów (patrz: zapylanie). Pomnik składa się z ruchomego podnośnika, stworzonego z przerobionych dawnych maszyn rolniczych, na której stoi realistyczna rzeźba przedstawiająca „typowego” małorolnego gospodarza zmagającego się z nieopłacalnością produkcji rolnej. Pomnik w trakcie swojej podróży na trasie Kurówko-Kraków przekazywany jest z rąk do rąk (od traktoru do traktoru) oraz używany niczym ruchoma ambona do przemów i ewentualnych zgromadzeń. Jest narzędziem pozwalającym silniej wyartykułować głos mieszkańców odwiedzanych miejscowości. Peregrynacja jest również próbą stworzenia świeckiego święta wokół obiektu (patrz: współczynnik sztuki), grając ze stereotypami klasowymi i wyobrażeniami dotyczącymi wiejskiej tożsamości. Można sobie wyobrazić, że w dzisiejszej rzeczywistości politycznej projekt ten mógłby funkcjonować jako narzędzie dialogu ponad silnymi podziałami społecznymi, służące do negocjowania napięć powstałych wewnątrz wiejskiej społeczności w dobie późnego kapitalizmu.
Raport tworzy pomnik Pomnik Chłopa, który przyjechał do Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie z Krakowa i pozostanie tu do 10.04.2016 r. Dzięki uprzejmości Daniela Rycharskiego.
