Pod lakoniczną nazwą Centrum kryje się ośrodek relaksu, prac ziemnych i zajęć samokształceniowych, znajdujący się na terenie ogródków działkowych w Szczecinie, założony przez anonimowych artystów wizualnych. Twórcy starają się utrzymać podwójny, nieoczywisty status tego miejsca, które na co dzień nie rożni się od pozostałych parceli ogrodowych (patrz: skala 1:1). Definiują profil Centrum, jako jednostki zajmującej się „pracą badawczą w obszarze sztuki oraz uprawą owoców, warzyw i roślin. W obszarze zainteresowań Centrum znajdują się również geologia i kryminalistyka”. Kapitał założycielski Centrum to tekturowe sztabki złota, którymi artyści i teoretycy wynagradzani są za wkład w rozwój ośrodka. Działalność Centrum jest przykładem „patainstytucjonalizmu”, który opiera się na wykorzystaniu organizacyjnego potencjału wyobraźni oraz prób wdrożenia nowych, oddolnych modeli instytucjonalnych, dążących do demontażu tradycyjnych gmachów pojęciowych. Centrum, na podobieństwo publicznych instytucji sztuki, posiada własną kolekcję; są to przedmioty niewiadomego pochodzenia i przeznaczenia, kamienie będące częściami dzieł landartowych z lat 60., czy też anektowana „znaleziona wystawa”, będąca cmentarzyskiem plastikowych dinozaurów, składowanych na pofabrycznych terenach w okolicach Polic.
ROBIĄC UŻYTEK. ŻYCIE W CZASACH POSTARTYSTYCZNYCH
SKŁADA SIĘ
Z WYSTAWY
ORAZ
PROGRAMU PUBLICZNEGO,
W KTÓRYCH BIERZE UDZIAŁ PONAD STU
UCZESTNIKÓW