Brandalism pojawił się w Londynie w 2012 roku jako zjawisko społeczno-artystyczne oraz wyraz antykapitalistycznej rewolty. Zapoczątkowany przez kilkunastu brytyjskich artystów ruch przejmowania i hakowania bilbordów oraz innych nośników reklamowych w przestrzeni miasta stał się kolejnym wcieleniem praktyk adbustingu. W tym wypadku kompetencje artystyczne używane są jako aktywistyczne narzędzie walki z reklamą nawołującą do bezrefleksyjnej konsumpcji. Praktyki brandalistyczne polegają na przejmowaniu komercyjnych przestrzeni reklamowych i umieszczaniu na nich względnie podobnych do oryginału, lecz zorientowanych na krytyczny przekaz, materiałów wizualnych. Prezentowany przykład został stworzony w ramach trzeciej fali akcji brandalistycznych i towarzyszył odbywającemu się w grudniu 2015 roku szczytowi klimatycznemu w Paryżu. Zaprojektowany przez światowej klasy projektanta Jonathana Barnbrooka plakat, umieszczony w zhakowanej wiacie przystankowej, odnosił się do niesławnej afery rozpętanej wokół koncernu Volkswagen. Samochodowy potentat zaniżał wyniki pomiarów emisji spalin. Przejmując elementy identyfikacji wizualnej marki, praktyki brandalistyczne kreują antysystemowy i antykonsumpcyjny komunikat, wykorzystując przy tym siłę oddziaływania reklamy.
ROBIĄC UŻYTEK. ŻYCIE W CZASACH POSTARTYSTYCZNYCH
SKŁADA SIĘ
Z WYSTAWY
ORAZ
PROGRAMU PUBLICZNEGO,
W KTÓRYCH BIERZE UDZIAŁ PONAD STU
UCZESTNIKÓW