Joanna Rajkowska

Jak muzealizować i prezentować w warunkach instytucjonalnych doświadczenie projektów publicznych i pozostające po nich przedmioty? (patrz: gmachy pojęciowe) Jednym z ciekawych przypadków, na który warto zwrócić uwagę w tym kontekście, jest życie po życiu obiektów użytych przez Joannę Rajkowską podczas jej słynnej akcji w przestrzeni publicznej Dotleniacz (2007). Prezentowane urządzenie ozonujące powietrze wykorzystywane było podczas trwania tego projektu, który polegał na wybudowaniu małej sadzawki na Placu Grzybowskim w samym centrum Warszawy. Urządzenie do ozonowania, ukryte przez wzrokiem użytkowników Dotleniacza, było jego materialnym sercem, maszyną kluczową dla całego procesu dotleniania. Kondensator jest interesującym przykładem przedmiotu, który ma status resztki, pozostałości po projekcie w przestrzeni publicznej, który działał jedynie w określonym czasie, wobec specyficznego miejsca i z udziałem konkretnej grupy ludzi. Pozostaje jednocześnie przedmiotem funkcjonalnym (a nie prototypem czy symbolem) i śladem głośnego przedsięwzięcia artystycznego (patrz: skala 1:1), wciąż naznaczonym jego aurą (patrz: współczynnik sztuki).

www.rajkowska.com

Raport prezentowany na wystawie stanowi dotleniacz wypożyczony Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie na czas wystawy dzięki uprzejmości Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.